Auto Immuun Hepatitis (AIH)
Chronische auto-immune hepatitis (AIH) is een zeldzame, progressieve, chronische ontsteking in de lever (chronische actieve hepatitis) waarvan de oorzaak nog niet gekend is. AIH treft vooral vrouwen en wordt in verband gebracht met de aanwezigheid van auto-antilichamen, verhoogde transaminasegehaltes, en verhoogde immunoglobulinegehaltes. Buiten het feit dat er genetische aanleg is, wordt het ziekteproces getriggerd door een prikkel, waarschijnlijk een virus of mogelijk stressfactoren. AIH is een zeldzame ziekte met ongeveer 170 patiënten op 1 miljoen mensen. Net zoals bij PBC is 90% vrouw.
Symptomen
-
Afwijkende leverbloedwaarden
-
Vermoeidheid
-
spier- en gewrichtspijnen
-
buikpijn
-
Bij ernstige aantasting van de lever spreekt men van cirrose met alle kenmerken en complicaties hieraan gerelateerd.
Diagnose
Bij vermoeden van AIH wordt de diagnose gesteld aan de hand van een aantal onderzoeken.
Bloedonderzoek
- Verhoogde transaminasen ALT (Alanine-Amino-Transferase) en AST (Aspartaat-Amino-Transferase). Als de levercellen beschadigd zijn lekken deze enzymen doorheen de wanden naar het bloed waardoor de waarden verhogen.
- IgG gehalte: Immunoglobuline
- Indicaties vaststellen die duiden op een auto-immuunziekte zoals verhoogde anti-stoffen
Leverbiopsie
Om zeker te zijn van een juiste diagnose is een leverbiopsie belangrijk. Meteen wordt ook de ernst van de ziekte hiermee in kaart gebracht.
Proefbehandeling
Door het starten van een proefbehandeling met prednison een ontstekingsremmer op basis van corticosteroïden (in de volksmond cortisone) kan aan de hand van verbeteringen van de bloedwaarden na de behandeling de AIH bevestigd worden.
Behandeling
De behandeling van AIH bestaat uit het volledig afremmen van de ontsteking van de lever. Hiervoor is de standaard behandeling corticosteroïden (Prednison, Medrol). Dit is een bijnierschorshormoon dat als een soort van intense kuur (stootkuur) wordt gebruikt om de ontsteking te onderdrukken. Aan de hand van de transaminasen (ALT en AST) en de immunoglobulinen in het bloed kan de verbetering vastgesteld worden. Aangezien het gebruik van corticosteroïden veel bijwerkingen heeft wordt het vervolgens afgebouwd en wordt gelijktijdig azathioprine (Imuran), een immuniteitsonderdrukker, ingezet. Als patiënten slecht reageren om azathioprine zijn er nog enkele alternatieven zoals cyclosporine (Neoral), tacrolimus (Advagraf) en Mycofenolzuur (cellcept).
In sommige omstandigheden kan er gekozen worden om met een mono therapie van een kleine dosis prednison verder te gaan.
De ziekte kan volledig onderdrukt worden maar de behandeling blijft levenslang aangewezen.
Prognose
Zonder behandeling is het verloop zeer ongunstig, maar met de huidige behandeling is de kans groot dat de levensverwachting gelijk is aan die van gezonde leeftijdsgenoten. Als er toch sprake is van leverfalen komt de patiënt op termijn op de lijst voor een levertransplantatie. De kans dat daarna weer problemen ontstaan is vrij miniem omdat getransplanteerde patiënten standaard immuniteitsonderdrukkers innemen.